dinsdag 11 september 2012

Diep Rusland in: Siberië en het Verre Oosten in beeld (slot)


Inmiddels weer terug in Moskou en een greep uit de vele foto's. Klik op de eerste afbeelding voor een diaserie van de foto's.
Novosibirsk:
Jongeren verrichten op hun fietsen en skateboards stunts rond het standbeeld van oud-Sovjetleider Lenin. Lenin weghalen is ondenkbaar. Dat idee stuitte op verzet van bewoners van Novosibirsk. Lenin maakt deel uit van de geschiedenis van het land en dus hoort hij te staan midden in het centrum van de stad. Achter Lenin het beroemdste gebouw van Novosibirsk, de opera. Groter dan het Bolsjoj in Moskou. Bolsje tsjem Bolsjoj, grapt Novosibirsk.
De plek waar Novosibirsk begon. Met de eerste spoorbrug over de Ob. Die is inmiddels vervangen door de brug op de achtergrond. Als Russen getrouwd zijn hangen ze een slot aan bruggen of hekken met hun namen erop. Het slot gaat dicht en daarmee wordt hun liefde vereeuwigd.
Een verkoopster van groenten buiten het centrum van Novosibirsk. In elke Russische stad staan meestal oudere vrouwen met hun tomaten, augurken en aardappels uit de eigen moestuin voor verkoop. Die tuin is heilig voor de Russen. Mocht er een crisis uitbreken en de winkels leeg komen te staan en het geld opraken dan hebben ze nog altijd hun eigen tuin.
Trein 008 Novosibirsk-Tajsjet:
De trein slingert door Siberië. Niet al te hard: ongeveer tachtig kilometer per uur. Langs nederzettingen met houten huisjes, eindeloze steppen, oneindige hoeveelheid berkenbomen, over riviertjes. Eind augustus viel de herfst al in in Siberië. Bomen verloren hun groene kleur. Rood, geel, bruin kwamen ervoor in de plaats.
Luxe, de duurste coupé van de trein. Voor twee personen. De kranten en tijdschriften liggen klaar. Het bed is al opgemaakt.
Platzkart, de meest eenvoudige wagon om te slapen. Tussen platzkart en luxe zit coupé, voor vier personen. Platzkart is moedertje Rusland in het klein. Er wordt geslapen, gekletst, gegeten (opgewarmde noodles, kip en groenten uit de moestuin) en een spelletje gespeeld. Meestal is het er te warm en benauwd. Er ontstaat een cocktail van etensluchten, zweet en stinkvoeten. Er is amper privacy. Alles is open. 's Ochtends kan je als wildvreemde de trein binnenstappen om dezelfde dag vrienden te hebben gemaakt. In het midden is een gangpad. Links (op de foto) twee slaaplaatsen boven elkaar. Aan de andere kant vier slaapplaatsen. De beste slaapplaats is bovenin. Dan kan je je terugtrekken en heb je nog iets van privacy. Als je beneden slaapt, moet je altijd rekening houden met de persoon boven jou die overdag beneden wilt zitten. De slechtste plaats? Beneden naast de wc.
Als geen ander kan de Rus zich aanpassen aan het rustige tempo van de trein. De pyjama of trainingsbroek gaat aan net als slippers of de tapotsjki (sloffen). In de trein doen ze alles op hun gemak. Zo komen ze de dag door. Uitblazen kunnen ze op het station. Lekker met een sigaretje. Rechts staat de provotnitsa, de baas over de wagon. Zij controleert de kaartjes, brengt thee langs, verkoopt onder andere chips, chocolade en noodles en schrobt de wagon en de wc.
In de restauratiewagon staat de tijd stil. Foto's maken van de keuken is verboden. Alsof het nog altijd de Koude Oorlog is en er een groot geheim in een van de keukenkastjes ligt. De cassière houdt de bestellingen bij in een schrift en heeft alleen een rekenmachine als meest moderne hulpmateriaal. Smoelige groene kleedjes liggen op tafel. De bruine wanden doen denken aan de jaren zeventig. Op de menukaart staan typische gerechten uit de Sovjetkeuken: borsjtsj (bietensoep), plov (rijst met lamsvlees) en sjtsji (koolsoep). Alleen de Sovjetmuziek ontbreekt nog.
Buiten Tajsjet:
Iets buiten Tajsjet ligt het gehucht Akoelsjem met de Stationsstraat. En een eigen treinstation. 's Ochtends vertrekt er een trein met vijftien tot twintig passagiers uit het gehucht. 's Avonds keert de trein weer terug met dezelfde hoeveelheid mensen. Twee treinen per dag dus. Verder komen er soms goederentreinen langs. Toch heeft het station maar liefst 22 man in dienst. Het zijn de Sovjettijden, toen iedereen een baan had.
Bovenste drie: inwoners van Akoelsjem. Het kind kreeg een mutsje op een jas aan vanwege het frisse herfstweer. Een vrouw joeg de ganzen en kippen van haar terrein.
Eindeloos Siberië.
Rond het Bajkalmeer:
's Ochtends om 08.00 uur schijnt de maan boven Port Bajkal en de verroeste, vastgeketende schepen.
Een spoorweg loopt deels langs de kust van het Bajkalmeer. Van Port Bajkal naar Sljoedjanka en uiteindelijk het binnenland in naar Irkoetsk. De rit gaat over stenen bruggen en onder tunnels langs het Bajkalmeer. Langs vakantieoorden en eenzame houten woningen. De zon zorgt ervoor dat de hele dag de kleuren op en rond het meer veranderen. Vissers dobberen in hun bootjes op jacht naar de vis omoel.
Bushalte Bajkalmuseum voor wie wil weten water er groeit en bloeit in het meer. Inclusief aquaria met vissen en zeehonden. Wat feiten dan maar: met 1637 het diepste meer ter wereld. Lengte 636 kilometer en breedte variërend van 37 tot 80 kilometer. Meer dan 25 miljoen jaar oud en meer dan 3500 planten en dieren leven in het meer.
In Sljoedjanka was het verboden om een foto te maken van een voetgangersbrug boven het spoor. ,,Een strategisch object", luidde de verklaring. Koude Oorlogsdenken dus. Deze twee meisjes vonden een foto geen probleem. Ze hebben hun mooiste kleding aangetrokken voor hun eerste schooldag, traditioneel op 1 september in Rusland. Ouders, ook opgedirkt, brengen hun kroost trots naar school. Ver van Sljoedjanka vandaan, in Beslan in de Kaukasus, treuren de inwoners nog altijd om de gijzeling van een school acht jaar geleden: 334 doden, waarvan 186 kinderen.
Chabarovsk:
Het centrum van Chabarovsk mag niet bijzonder heten. Flats in alle soorten en maten staan door elkaar heen. Maar aan de oever is dat allemaal vergeten. Een pier, een kerk en natuurlijk een stadsstrand toen dat nog lang niet bestond in het Westen.
De staat van een Russisch vliegveld blijft altijd een aardige test om te zien hoe het Rusland van president Vladimir Poetin zich ontwikkelt. Is het eentje dat afstamt uit de Sovjet-Unie? Met een donkere inrichting, massief en een ratelende bagageband. Of is het eentje uit de 21e eeuw? Licht van kleur, ruim opgezet en de bagageband levert geruisloos de koffers af. Die van Chabarovsk behoort tot de eerste categorie. Novosibirsk, Irkoetsk en Vladivostok tot de tweede.
Vladivostok:
Het treinstation van Vladivostok. Na een paar foto's gemaakt te hebben kwamen er twee agenten in burger op me af en ik moest me paspoort laten zien. Ik gehoorzaamde keurig en liet aan hen mijn Nederlandse paspoort zien. Vermoedelijk konden ze er niets van lezen en daarom vroegen ze maar waar ik vandaag kwam. Het antwoord was blijkbaar onschuldig dus ik kon doorlopen. Vanwege de APEC-top was Vladivostok waarschijnlijk in opperste staat van paraatheid.
Vanuit Vladivostok vertrekken cruiseschepen naar China, Japan, Zuid-en Noord-Korea. Russen kiezen graag voor een weekendje China. Lekker goedkoop elektronicaspullen inslaan en voor weinig geld goed eten.
Romantiek in Vladivostok genietend van dit uitzicht:

3 opmerkingen:

  1. Schitterende foto's en interessante blog. De beschrijving van de trein, vooral de platzkart, is erg herkenbaar. De SV, coupe voor twee personen, is handig als je met zijn tweeen reist, maar vrij prijzig. Dat hangt natuurlijk ook van de merk/type trein af.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Mooi foto`s Floris, lijkt erop dat je een schitterende reis gemaakt hebt.
    Volgende keer ga ik graag mee:-)

    groet,
    Bart

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Een meer dan geweldige reis. Ga graag nog eens naar Vladivostok. Dus wie weet.

      Verwijderen