Een dag op stap met de actievoerders van het Chimki-bos. Zij strijden voor het behoud van een eeuwenoud bos, dat Moskou van zuurstof voorziet, maar moet wijken voor een snelweg tussen de Russische hoofdstad en Sint-Petersburg.De komst van de snelweg kent een langdurig conflict tussen de overheid en de Russische burger, die afkomstig is uit politieke partijen, anticorruptieorganisaties, milieubewegingen, cultuurverenigingen of van helemaal niets lid is. De eerste tekenen van een serieuze burgermaatschappij in Rusland, die zich heeft verenigd en zich keert tegen de overheid. Hun verzet van protesten en acties had vorig jaar succes. Op bevel van president Dmitri Medvedev werden de werkzaamheden neergelegd. Tijdelijk, want na drie maanden, in december, werd het werk hervat.
Via onder andere twitter probeert Jaroslav Nikitenko zoveel mogelijk deelnemers en journalisten te verzamelen voor de actie van gisteren. Doel is dat de bouwvakkers de vergunningen voor de aanleg van de snelweg konden aantonen.Verzamelen is om 10.20 uur op het perron van metrohalte Rivierstation. In totaal komen dertig man opdagen. Daarna gaat het met twee minibusjes, marsjroetki, naar het bos op twintig minuten rijden en ten noordwesten van Moskou. De actievoerders hebben daar hun kamp opgeslagen. Dat inhoudt: negen koepeltentjes, potten, pannen, twee gaspitten, een barbecue, boomstammen als bank, een tafel met borden, bekers en waterflessen. Een pan wordt nog snel even leeggegeten, voordat het richting de bouwvakkers gaat.
Lopend vanuit het kamp wordt meteen duidelijk wat de schade van de toekomstige weg is. Naast een brede zanderige strook van zeker zes banen, bezaaid met takken en boomstronken, liggen gekapte bomen langs de kant. Daarachter de eerste rij bomen die het hebben overleefd. De zoete geur van de dennenbomen verspreidt zich over het bouwterrein. Tot waar het oog reikt, loopt de zandstrook met daarachter bomen door. Het geronk van de bulldozers klinkt over het terrein.
De actie zelf dan. Bij bulldozer één stopt de bouwvakker meteen met werken en zakt geroutineerd achterover in zijn stoel. Het is niet de eerste keer dat een menige voor zijn bulldozer staat. Hij kan niks van papieren overhandigen. Bij bulldozer twee gebeurt hetzelfde. Net zoals bij een graafmachine. Als antwoord gaan de actievoerders voor de machines zitten. De rest van de dag wordt het werk niet hervat. Alleen de chauffeur van een vrachtwagen stribbelt tegen. Hij gaat in discussie met een aantal actievoerders. Zeggend dat hij er niks aan kan doen en slechts zijn werk doet.
Bewaking is er ook. Ter bescherming van de bouwvakkers. In burger, in zwarte kleding of camouflagepakken. Overal waar de actievoerders naar toe gaan, lopen zij mee. Twee constant met hun zwarte honkbalpet tot ver over hun hoofd getrokken, zodat ze niet herkenbaar zijn voor op de foto's. Een ander filmt elke beweging, elke actievoerder en elke journalist. ,,Ga je dat thuis lekker op de bank bekijken", roept iemand hem toe. Een bewaker neemt de tegenstribbelende chauffeur apart. Even later klimt de bestuurder in de cabine van zijn vrachtwagen, doet de ramen dicht en gaat liggen op de voorstoelen. Hij leert snel.
De sfeer blijft gemoedelijk. Tussen de bewakers en de actievoerders wordt soms over een weer gelachen en zo nu een dan een praatje gemaakt. Ze kennen elkaar, dat is duidelijk.
Het kan ook anders. Vorig jaar kwam het nog tot gevechten tussen actievoerders en opgetrommelde hooligans. Een aantal journalisten zijn gemolesteerd na het schrijven van kritische verhalen over de weg, waar politici tot en met premier Vladimir Poetin en bedrijven bij betrokken zijn. Vriendjespolitiek, corruptie en machtsspelletjes zouden hierbij door elkaar heen lopen.
Lopend vanuit het kamp wordt meteen duidelijk wat de schade van de toekomstige weg is. Naast een brede zanderige strook van zeker zes banen, bezaaid met takken en boomstronken, liggen gekapte bomen langs de kant. Daarachter de eerste rij bomen die het hebben overleefd. De zoete geur van de dennenbomen verspreidt zich over het bouwterrein. Tot waar het oog reikt, loopt de zandstrook met daarachter bomen door. Het geronk van de bulldozers klinkt over het terrein.
De actie zelf dan. Bij bulldozer één stopt de bouwvakker meteen met werken en zakt geroutineerd achterover in zijn stoel. Het is niet de eerste keer dat een menige voor zijn bulldozer staat. Hij kan niks van papieren overhandigen. Bij bulldozer twee gebeurt hetzelfde. Net zoals bij een graafmachine. Als antwoord gaan de actievoerders voor de machines zitten. De rest van de dag wordt het werk niet hervat. Alleen de chauffeur van een vrachtwagen stribbelt tegen. Hij gaat in discussie met een aantal actievoerders. Zeggend dat hij er niks aan kan doen en slechts zijn werk doet.
Bewaking is er ook. Ter bescherming van de bouwvakkers. In burger, in zwarte kleding of camouflagepakken. Overal waar de actievoerders naar toe gaan, lopen zij mee. Twee constant met hun zwarte honkbalpet tot ver over hun hoofd getrokken, zodat ze niet herkenbaar zijn voor op de foto's. Een ander filmt elke beweging, elke actievoerder en elke journalist. ,,Ga je dat thuis lekker op de bank bekijken", roept iemand hem toe. Een bewaker neemt de tegenstribbelende chauffeur apart. Even later klimt de bestuurder in de cabine van zijn vrachtwagen, doet de ramen dicht en gaat liggen op de voorstoelen. Hij leert snel.
De sfeer blijft gemoedelijk. Tussen de bewakers en de actievoerders wordt soms over een weer gelachen en zo nu een dan een praatje gemaakt. Ze kennen elkaar, dat is duidelijk.
Het kan ook anders. Vorig jaar kwam het nog tot gevechten tussen actievoerders en opgetrommelde hooligans. Een aantal journalisten zijn gemolesteerd na het schrijven van kritische verhalen over de weg, waar politici tot en met premier Vladimir Poetin en bedrijven bij betrokken zijn. Vriendjespolitiek, corruptie en machtsspelletjes zouden hierbij door elkaar heen lopen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten