Verschrikt kijk Ivan om als hij op de roltrap op zijn schouder wordt getikt. Hij haalt opgelucht adem als hij merkt dat hij een journalist voor zich heeft en geen agent. Lachend zegt hij dat het hem adrenaline geeft als hij de politsija te vlug af is. ,,Het is een spel. Eerst kijk ik of er een agent staat bij de tourniquet. Zo niet, dan rijd ik zwart."
Zwartrijders als Ivan vormen een plaag voor de Moskouse metro. Elk moment gaat er op een metrostation wel zo'n vogelgeluid af. Zwartrijden kan op de manier van Andrej. Maar je kan je ook afzetten op de tourniquet en als een hordeloper over de dichtklappende armen springen. Ook handig is om dicht tegen je voorganger, die wel zijn metrokaart heeft 'afgestempeld', te staan en samen doorlopen. Maar de wraak van de tourniquet kan zoet zijn. De stalen armen knallen met een rotgang dicht. Een blauwe plek verzekerd.
Maar in het politiehokje achter Koeznetsov zit niemand. Op de meeste metrostations lopen geen agenten rond bij de tourniquets en kan de zwartrijder lachend afdalen naar de metro. Een blazende controleur achter zich latend. Bij een andere ingang van het metrostation Poesjkinskaja/Tverskaja patrouilleert agent Konstantin Sjachov (32) samen met een collega.
Vijf jaar is hij politieman op de metrostations. Hij opent het hek naast de tourniquets en geeft twee zwervers vrije doortocht richting de metro.
Sinds dit jaar hebben de agenten belangrijke versterking gekregen, vertelt Sjachov vanuit het politiehok met uitzicht op de tourniquets.
Andrej de zwartrijder had geluk dat op zijn moment twee extra controleurs even weg waren. Over de boete van 1000 roebel maakt hij zich niet druk. ,,De agenten sturen me altijd terug naar de kassa en dan betaal ik een kaartje voor een rit van 26 roebel."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten