Op de eerste avond is het meteen al raak. Hoteleigenaar Artoer schotelt me drie verschillende glazen wijn voor. Uit Rusland. Tweemaal rood en een wit. Zoet en halfzoet natuurlijk, want daar zijn ze hier gek op.Anapa, de badplaats aan de Zwarte Zee, ligt om de hoek van de Russische wijnstreek, de Koeban. Dat is te merken. Je struikelt over de wijnbars, die vaak niet meer zijn dan een paar tafeltjes met een bar. Of alleen die laatste. Achter de bar hangen aan de muur verschillende wijntonnen met een kraantje of dozen met een slangetje voor het tappen van wijn. Een glas (merlot, chardonnay, sauvignon etc) van 100 gram kost tussen de 7 en 11 roebel. Dat is niks natuurlijk: 16 tot 25 eurocent. Even een paar glaasjes drinken en weer weg. Zo van het werk naar huis. Een fles wijn kopen kan natuurlijk ook.
Een prima chardonnay van het merk Mischako voor 90 roebel (ruim 2 euro) en een merlot van hetzelfde merk voor 125 roebel (2,90 euro).De tap blijkt voor de thuisdrinker in Anapa een prima uitkomst. Een stevige vrouw komt met haar zoon een wijnbar binnen en zet twee lege flessen van anderhalve liter op de toonbank, nog eentje van een liter en tenslotte een lege waterfles van vijf liter. Ze laat ze vullen met wijn en wacht tevreden op haar vriendin, die een paar liter bijvult.
In Anapa blijken wodka en bier niet meer de favoriete dranken van de Russen. In het café, op het strand, naast de dansvloer of bij een sjasliektent de Russische wijn staat op tafel.
Even een wijngaard bezoeken is wat lastiger. Eentje die open is voor bezoekers ligt op zeventig kilometer afstand van Anapa en een wijnfabriek dichterbij doet niet aan rondleidingen.
Dan maar naar de champagnefabriek van Abraoe-Djoerso, die makkelijker te bereizen is. Onderweg langs wijnvelden. Veel stellen ze niet voor. Zeker niet de Russische met hun grotendeels bruine en kale struiken.
De wijngaarden waar de Fransen aan meewerken zien er een stuk groener en voller uit. Tijdens de drooglegging onder voormalig Sovjetleider Michail Gorbatsjov hadden de wijnproducenten het zwaar. Sommige wijngaarden, zoals in Dagestan en rond Anapa, werden vernietigd. Nog altijd moet de Russische wijnindustrie deze klap te boven komen. De champagne (zoet, droog, rose, rood) smaakt prima, maar mag alleen in Rusland zo worden genoemd. Kisten met druiven gaan de vrachtwagen in. De champagne van Abraoe-Djoerso smaken een klasse beter dan de goedkope Sovjetchampagne, die vooral populair is bij bruiloften. En waarom de Russische voorkeur voor zoet? ,,Dat vinden we lekker", luidt het simpele antwoord van de gids.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten