Sevastopol snakt naar Moedertje Rusland

Vraag het aan Snezjana Sobolevskaja (22) en de zakenpartners Alexander Glazirin (24) en Sergej Derkatsj (27) op de boulevard van Sevastopol. Is hun stad Russisch of Oekraïens? Hun in het Russisch gegeven antwoord zegt al genoeg. Alledrie zijn ze geboren in de laatste jaren van de Sovjet-Unie. Maar door de val van het Sovjetrijk in 1991 wonen ze in Oekraïne.
Sevastopol, aan de Zwarte Zee, ademt Russisch. Kijk maar naar de buschauffeur die de Russische driekleur op zijn dashboard heeft. Of het Russisch dat in vrijwel elk huis wordt gesproken. Of de Russische cadetten van de Zwarte Zeevloot die oefenen voor hun taak als erewacht.
Onder de Russische tsarina Catharina de Grote werd Sevastopol in 1783 gesticht toen ze het schiereiland de Krim veroverde. ,,Dat heeft ze goed gedaan”, lacht Derkatsj. ,,Russen moeten naar de Krim gaan. Zelfs in het winter is het lekker warm.”
Alledrie denken met huiver aan 1954. Toen gaf Sovjetleider Nikita Chroetsjov de Krim aan Oekraïne. ,,Dat was een grote fout. Vanaf Catharina is dit Russische grond”, vindt Glazirin.
Ze stemmen zondag op Viktor Jankoekovitsj, de kandidaat die nog altijd het meest geassocieerd wordt met het grote buurland. Zijn beeltenis is overal in de straten terug te vinden. Naar die van zijn rivaal Joelia Timosjenko moet je zoeken. De eerste ronde won Janoekovitsj hier met groot overmacht.
Sobolevskaja en Glazirin willen bij Rusland horen. ,,Ik hoor het van mijn oma”, legt de eerste uit, terwijl ze een sigaret opsteekt. ,,Tijdens de Sovjet-Unie was het leven stabiel. In het huidige Rusland ligt de levensstandaard hoger. Onder president Viktor Joesjtsjenko stegen de prijzen, maar bleven de lonen gelijk.” Derkatsj wil dat de Krim een zelfstandig land wordt. ,,We kunnen prima voor onszelf zorgen.”
Sevastopol is voor de Russen een heroïsche stad. Dit is de plek waar ze vochten tegen de Engelsen, Fransen en Turken tijdens de Krimoorlog en later tegen de Duitsers in de Tweede Wereldoorlog. Je hoeft nog geen halve dag in de stad te zijn om die historie te proeven. Overal in het centrum staan oorlogsmonumenten.
Maar ook in het heden laten de Russen zich gelden. In de baai ligt de Russische Zwarte Zeevloot. Sobolevskaja: ,,Die beschermt de Russen hier.” In het centrum staat het Huis van Moskou, ’s avonds als enige gebouw in de stad fel verlicht. Bedoeld om de economische banden tussen Moskou en Sevastopol aan te halen. Maar het is ook het podium van pro-Russische politici, weet Sobolevskaja. ,,Dat is nodig als tegengas bij een pro-westerse president.” De Russische staatsuniversiteit heeft een filiaal en De burgemeester van Moskou Joeri Loezjkov laat huizen bouwen. Sobolevskaja: ,,Hij snapt dat Sevastopol bij Rusland hoort.”

De foto met op de achtergrond een oorlogsschip is met dank aan een Russische oud-admiraal. Hij werkte tot een half jaar geleden op de Zwarte Zeevloot. Mocht van hem mee het terrein op, waar iedereen voor hem salueerde. De oud-admiraal sommeerde iemand om op mij te letten. Ik moest bij de poort blijven staan en mocht niet meer dan twee meter van mijn plek vandaan. Na vijf minuten werd mij vriendelijk doch dringend verzocht het terrein te verlaten. Tijdens de Sovjet-Unie was dit verboden terrein.