Eerst president Dmitri Medvedev. Klein van stuk is het eerste dat opvalt (gebruikt hij nou wel of geen hogere hakken?) en zich breder makend dat hij werkelijk is door zijn armen naar buiten te gooien. Zo maakte hij zijn entree in de blinkende Aleksanderzaal van het Kremlin. Daar was een ronde tafelgesprek met topmannen uit het Russische en Nederlandse bedrijfsleven. Kijkend naar de Russen, zei een collega: ,,Ik heb nog nooit zoveel geld bij elkaar gezien."
Dan op weg naar Poetin, naar zijn residentie buiten Moskou. In een colonne waarvoor alle wegen, elke uitrit werden afgesloten door saluerende agenten en hun auto's. De gewone burger moest wachten. Met als gevolg files overal. Bij de bushaltes rijen mensen te wachten op hun bus die voorlopig niet zou komen. Voor Poetin en Medvedev elke dag een bekend ritueel. Maar waarschijnlijk merken ze het niet meer. De automobilisten wel. Overal getoeter uit protest: de stem van het volk (ook in Sint-Petersburg lieten de automobilisten zich horen als Rutte's delegatie voorbij scheurde).
In Poetins huis (te bereiken door twee poorten met veiligheidsmensen in militair outfit en honden en vervolgens een plukje bos) geen pracht en praal. Een sober onderkomen, op het eerste gezicht. Het tweede kreeg je niet te zien. Een neo-classicistisch gebouw met de kenmerkende pilaren. Wat schilderijen, een tapijtvloer. Een biljart voor de wachtende journalisten en natuurlijk Russia Today, de Engelstalige pro-Kremlin zender die is opgericht om de wereld te laten zien dat er niks negatiefs over de Russische leiders te melden valt.
Dan de toekomstige president. Vladimir Poetin (gebruikt hij nou wel of geen botox?), iets groter dan Medvedev en ernstiger kijkend dan zijn leerling, bij wie er nog wel een lach van af kan, had het na een eerste korte gesprek met Rutte gehad met de journalisten. En zei toen de journalisten gevraagd werden te vertrekken: ,,Godzijdank."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten