De priester in de houten kerk

Een lange rij voor een houten kerk. Bloemen in een hek gestoken. Snotterende vrouwen die hun tranen drogen.
Zaterdag konden de Russen afscheid nemen van de vermoorde Russische-orthodoxe priester Danil Sisojev. Donderdag schoot een onbekende man hem voor zijn eigen kerk, de Sint Thomas in het zuiden van Moskou, neer. Sisojev overleed later aan zijn verwondingen. De priester richtte zich op de bekering van moslims en trok fel van leer tegen de islam. Onderzoekers sluiten niet uit dat hij is gedood uit religieuze overwegingen. Tot zover de feiten.
De Sint Thomas, een orthodoxe kerk zonder de haast gebruikelijke gouden koepels, ligt in een dal met om zich heen hoge, witte flats. Voor de houten kerk had zich zaterdag een rij gevormd van minstens een half uur wachten. De politie had de weg naar de kerk voor automobilisten afgesloten. De agenten waren in groten getale aanwezig. Bij het begin van de weg stonden er een stuk of vijf en er liepen twintig man rond de kerk.
In de rij stonden de mensen geduldig te wachten. De laatste nieuwtjes werden uitgewisseld: ,,Vanochtend zijn ook moslimleiders langs geweest." Of er werd gebeld: ,,De rij is erg lang. Kom je nog? Ik sta ter hoogte van waar de flats beginnen."
Per groepjes van ongeveer tien à vijftien personen mocht iedereen naar binnen. Naast de ingang hing een foto van de 35-jarige Sisojev, in vol ornaat. Daaronder kaarsjes die niet meer brandden. Verder een tafel met een stapeltje bloemen: rood, wit, geel. In een hek waren andere bloemen gestoken.
Binnen heerste een vrome sfeer. Alleen kaarsjes zorgden voor verlichting. Bidprentjes hingen overal aan de muren. Vrouwen met hoofddoeken zongen liederen. Een priester stond in een gouden jurk naast de kist.
In het midden lag Sisojev opgebaard. Gekleed in een witte jurk met gouden stiksels. Zijn hoofd was afgedekt met een wit-gouden doek. Alleen zijn spierwitte hand was te zien. Rustend op zijn buik. Een kruis omklemmend met daaronder een bijbel.
De mensen schuifelden naar de kist. Hun meegebrachte bloemen gaven ze af. Eenmaal bij de kist bogen de bezoekers, mannen en vrouwen, zich voorover om Sisojev te kussen: op zijn hoofd en zijn hand. Ouders tilden hun kinderen op, zodat zij hetzelfde konden doen.
Plots stoven de mensen uiteen. De beveiliging zette een fotojournalist uit de kerk. Een andere fotograaf die een plaatje wilde schieten werd vermanend toegesproken. Krijsend schuifelde een vrouw, ondersteund door een andere vrouw, richting de kist. Snotterend en jammerend hing ze half boven het lichaam van Sisojev en kuste hem voorzichtig. Daarna voerden omstanders haar zwijgend weg.
Eenmaal buiten op de stoep stonden sommigen stil ter hoogte van het lichaam van Sisojev. Nog een keer bogen ze en sloegen een kruisje.