Het is altijd goed om Moskou even te verlaten en het Russische land in te duiken. Moskou is een wereld van verschil met de rest van dit enorme land.In de Russische hoofdstad lopen geen koeien op straat, zoals in Vladikavkaz. Is een halve liter bier geen 35 roebel, zoals ook in Vladikavkaz, maar minstens het dubbele. En worden bruiloften niet gevierd langs de weg, zoals tussen Vladikavkaz en Beslan. In Moskou geen houten huisjes, zoals in het historische centrum van het industriestadje Kamensk-Oeralski, maar steeds vaker moderne gebouwen.
Ook de inwoners van de hoofdstad lijken zich anders te gedragen. In Moskou hebben mensen minder tijd voor elkaar en is het met de gastvrijheid minder gesteld dan in de rest van het land. Daar wordt die buitenlandse journalist beschouwd als een welkome gast.
Op de Oeralse Economische Staatsuniversiteit in Jekaterinboerg, een bruisende stad met meer dan een miljoen mensen op ongeveer twee uur vliegen ten oosten van Moskou, maakt de rector tijd vrij om die Nederlandse journalist te ontvangen. In zijn kamer staan op een tafel koekjes, chocolade, water, thee en koffie. Studenten en docenten zijn aangeschoven. Een fotograaf houdt niet op met het maken van foto's van de rector in gesprek met de journalist.
Of neem de inwoners van het door de economische crisis getroffen Kamensk-Oeralski, ruim honderd kilometer ten zuid-oosten van Jekaterinboerg. Een daarvan is Nikolaj, die na te te zijn ontslagen gelukkig snel een baan wist te vinden. Hij wijst de weg naar een metaalfabriek en loopt een stukje mee. Met grote ogen kijkt hij je aan en een grote lach staat op zijn gezicht. ,,Dit is voor het eerst dat ik een buitenlander zie", stamelt hij in gebroken Engels. Hij grijpt zijn kans. ,,Ik heb zelf Engels geleerd", laat hij trots weten. Na elkaar gedag te hebben gezegd, kijkt hij hij nog een paar keer om.
Of de collega's van de krant Kamenski Rabotsji. Of zij mensen kennen die getroffen zijn door de crisis? Dat niet, maar dat weten ze wel bij de Dienst Werkgelegenheid. ,,Daar hebben ze nu lunchpauze. Dus eet eerst hier even wat." Er komt een fototoestel en een memorecorder aan te pas om het historische, heuglijke moment te vereeuwigen.
Of het afscheid van een echtpaar in Kamensk-Oeralski na een interview over de crisis. ,,Kom snel terug, dan gaan we naar de banja."
Het voelt elke keer goed om terug te zijn in Moskou, maar na een tijdje groeit het verlangen naar dat andere Rusland.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten